Nieuws
Masters 5-kamp in Dongen: 3 CR's voor René
René van de Ven was vandaag in Dongen. Hij schrijft:
In Dongen werd een uiterst zeldzaam onderdeel afgewerkt: de masters 5-kamp (verspringen, speerwerpen, 200m, discuswerpen, 1500m). De afgelopen jaren heb ik me rot gezocht naar dit onderdeel maar geen enkele wedstrijd gevonden. Tot gisteren dus. Ik kwam er veel bekenden tegen uit de regio, zoals Jeroen Duif en Jan de Kok (van GVAC) en Jos van Vliet (AVV), maar ook buiten de regio kennen de masters onderling elkaar goed. Dat dit zeldzame onderdeel populair is, bleek wel uit deelname vanuit onder meer Alkmaar en Leeuwarden. En ook leuk om even onder de aandacht te brengen: het bleek weer eens dat atletiek een sport is voor alle leeftijden, getuige de twee 80-plussers die meededen! En denk niet "dat zal wel weinig meer zijn", want ik geef het je te doen: verspringen mannen 80+: 3.30m! En bij de dames 80+ verspringen: 3.02m!
De sfeer was heerlijk gemoedelijk in Dongen met de masters onderling. Niets dan sportiviteit en aanmoedigingen en een mooie mix aan atleten, van lopers die totaal geen kaas gegeten hadden van de werpnummers, tot werpers die al bijna wanhopig werden van het vooruitzicht van de afsluitende 1500m. Zelf had ik daar ook niet bijster veel zin in na het debacle afgelopen dinsdag, maar ja, je moet nou eenmaal als onderdeel van de meerkamp. Ik had natuurlijk mijn doel vooraf duidelijk in beeld; er stond namelijk een clubrecord uit 2001 op dit onderdeel, op naam van Rini Roefs. Daarnaast had ik het CR discuswerpen bij de M40 nog niet verbeterd in mijn eerste twee wedstrijden sinds ik ben toegetreden tot de veertigers (al sinds 1992 op naam van Adrie Jonkers met 29.52m). En Martien had er dinsdag weer een clubrecord bij gelopen (totaal nu 86) waardoor ik er weer twee achter stond op hem met 84 CR's. Genoeg op het spel dus, los van het wedstrijdplezier.
Ik had voor mezelf een schemaatje gemaakt wat me precies tot het CR van Rini zou brengen. Dat was immers, na "heel blijven", prioriteit nummer één. Discuswerpen kan ik overal, maar het onderdeel 5-kamp is dus zeldzaam. Ik had alleen, zo bleek achteraf, het oude puntentotaal in mijn hoofd en had me dus gericht op een te hoog totaal. Hoe zit dat? Nou, kort samengevat als volgt: bij de masters wordt gewerkt met zogenaamde 'correctiefactoren'. Dat betekent eigenlijk heel simpel dat de prestatie die je behaalt wordt omgerekend naar een senioren prestatie. Op basis daarvan worden in de meerkamp punten toegekend. Hoe hoger de leeftijd, hoe groter de correctiefactor. Voorbeeld: die 3.30m van de 80-plusser is goed voor 604 punten. Mijn eigen 4.48m als veertiger levert slechts 365 punten op.
Nu terug naar dat puntentotaal van het CR van Rini. Die correctiefactoren worden eens per X-aantal jaar opnieuw vastgesteld. Dat is in 2023 voor het laatst gebeurd. Dat betekent dat de prestaties van voor die tijd moeten worden herberkend naar puntentotalen om ze te kunnen vergelijken met puntentotalen van nu. In het geval van Rini ging zijn puntentotaal daardoor omlaag. Ik had in mijn hoofd nog het oude totaal en richtte me dus daarop.
Daarvoor had ik voor mezelf als doel gesteld: 4.50m verspringen, 42.50m speer, 30.74sec op de 200m, 28.00m discus en gelet op hoe dramatisch de 1500m afgelopen dinsdag ging: 6.55 min. op de 1500m. Dat zou me brengen naar 1798 ptn, wat 1 punt meer zou zijn dan het CR (dacht ik dus).
De dag begon koud en ik voelde me tijdens het inlopen vermoeid en enigszins kortademig. Mijn enkel deed al pijn voor ik was begonnen. Pas in het 3e rondje inlopen voelde ik dat het een beetje beter ging, de pijn trok weg en het lopen ging soepeler. Hoe belangrijk de warming-up is bleek dus maar weer. Poging 1 bij ver was niets, we hadden flinke tegenwind en ik kwam totaal niet uit. Poging 2 was een stuk beter: ik kwam perfect uit op de balk en ondanks een matige landing bleek het 4.48m te zijn. Ik besloot er genoegen mee te nemen en te stoppen om mijn enkel niet verder te belasten.
Speer volgde en dat is natuurlijk mijn favoriete onderdeel. In poging 1 was het meteen raak: 44.28m. Ruim voorbij mijn doel en zelfs nog verder dan enkele weken terug in Gouda, dus ook nog als bonus mijn eigen CR verbeterd. Ook hier besloot ik na een mislukte 2e poging geen verder risico te nemen en te stoppen. Je moet immers voorzichtig doen met je lichaam, zeker als master, zeker als je zwakke plekken hebt zoals ik met mijn enkels en ook nog drie onderdelen te gaan hebt. Ondertussen was het ook wat warmer geworden en kwam af en toe de zon door, wat geen overbodige luxe was. Toch warmden we tussen de onderdelen door binnen in het clubgebouw op.
Voor de 200m moest er natuurlijk opnieuw ingelopen worden en het voelde gelukkig niet slecht. Wel was dit een onderdeel wat voor mij een grote onbekende was. Ik liep er 4 jaar geleden voor het laatst een en toen ging het wonderbaarlijk goed (29.05sec). Maar toen was ik ook zeker 5, zo niet meer, kilo's lichter. Ik had daarom rekening gehouden met een trage 30.74 sec in mijn schema. Dat was maar goed ook. Ik liep in de 3e serie onder meer tegen mijn wedstrijdmaat Jeroen Duif en dat bleek een leuke strijd tot de lijn, waar ik met een goede dip met 1 honderdste won: 30.78 om 30.79. Geen tijd om trots op de zijn, maar wel conform verwachting dus tevreden.
Ik zat door mijn winst bij het speerwerpen nog altijd op schema voor het puntenrecord en was eveneens blij dat ik de 200m had overleefd zonder blessure, want dat ligt bij een onderdeel dat je niet vaak doet toch altijd net iets meer op de loer.
Het discuswerpen verliep dit jaar nog niet naar wens. Sterker nog, ik kwam niet eens voorbij de 28m. Het is bij mij ook al zo lang ik atletiek doe een alles of niets onderdeel en vaker dan me lief is eindigt het in niets. Maar vandaag zat het allemaal mee en ook hier was het in de eerste poging direct raak. Ik voelde het ook meteen toen ik de discus losliet: 30.37m en dus dat 32 jaar oude CR uit de boeken en opnieuw winst op mijn schema.
Ik berekende vlug de stand en mocht nu 7.23min lopen op de 1500 om alsnog het puntenrecord te verbeteren. Dat zou in werkelijk alle omstandigheden wel moeten lukken. Het zorgde in elk geval voor opluchting dat het record wel safe zat en daardoor begon ik ontspannen aan de warming up voor de 1500m. Het scheelt echt enorm als je kunt starten met de wetenschap dat het niet persé supergoed hoeft te gaan. Dat het gaat lukken zelfs als je helemaal kapot zou gaan en zou instorten.
Ik vertrok, ondanks het debacle van afgelopen dinsdag, op een schema van 6.48 min. De eerste 300m pakte ik al bijna 8 seconden winst. Te hard gestart zou je denken, maar dat zit er nou eenmaal in vanuit vruuger. In tegenstelling tot afgelopen dinsdag, waar ik mijn schema totaal niet kon volhouden en alleen maar verzwakte, kon ik vandaag mooi op schema blijven lopen: rondjes van 1.48 min. Ik verloor lichtjes (rondjes 1.48.5 en 1.49.5) maar ging met 5,5 seconde voorsprong op schema de laatste ronde in en kon daarin nog stevig versnellen naar 1.37 zodat ik uitkwam op 6.31.65 min. Ook bepaald geen goede tijd in zijn algemeenheid, maar voor nu was ik er uitermate tevreden mee (en bovendien sneller dan onze Roel afgelopen dinsdag, want dat kon ik eigenlijk ook niet velen).
Zo bleek het een uitzonderlijke meerkamp. Waar ik zelf altijd zeg "er gaat altijd wel één onderdeel totaal verkeerd in een meerkamp" was daarvan deze keer geen sprake, alles ging goed en vrijwel perfect volgens de vooraf gemaakte planning. Zo maak je ze niet vaak mee, dus het is er zeker eentje om nog regelmatig aan terug te denken.
Groeten, René
Foto uit archief
Nieuws (2024)
Balans Podotherapie analyseert je loopstijl
Vanavond hadden we een lezing over het voorkomen van hardloopblessures. Vooral bedoeld voor beginnende hardlopers. Er was dan ook veel belangstelling van onze cursisten. De lezing werd gegeven door Jennifer Olislaegers van Balans Podotherapie (Oirschot en Best). In vervolg hierop kun je je aanmelden voor een loopanalyse op ons atletiekveld. Nuttig als je twijfelt aan je loophouding, een beginnende blessure hebt of niet weet welke hardloopschoenen je moet kopen. Kost niks.
Stuur een mail naar Leny de Croon Dan wordt er in overleg een datum vastgelegd.
Bezoek Balans Podotherapie
We wonnen een prijs bij de Jumbo!
Begin april zagen we een leuke actie van Jumbo voorbij komen: Jumbo sponsort lokaal. We twijfelden geen moment en hebben de club aangemeld voor nieuwe trainingsvestjes voor de jeugdleden. Wie niet waagt wie niet wint. Vorige week werd ik dan ook totaal onverwachts gebeld door de Jumbo, dat de club een van de 3 gelukkige winnaars was geworden.
Vandaag was de dag dat we de cheque in ontvangst mochten gaan nemen. Met een aantal jeugdleden en Spikey gingen we op pad naar de Jumbo. Daar werden we hartelijk ontvangen en stond er voor iedereen wat te drinken klaar.
Met een mooie cheque en een bos bloemen gingen we helemaal happy weer naar huis!
Over de nieuwe trainingsvestjes krijgen jullie zo snel mogelijk bericht.
Sandra van Leuken
Vijf clubrecords in Reusel
Bij de jubileummeerkampen in Reusel waren 4 van onze leden present. En met succes! Dylan Wichman stelde een clubrecord MU16 op de 300 meter (stond nog open). Maar de uitblinker van de dag was Bart Noyen. In de categorie M35 vestigde hij maar liefst 4 CR's: 400 meter, 110 meter horden, hoogspringen en totaal punten 10-kamp! Tim en Jelle van Luijtelaar waren er ook bij, zij konden nog enkele PR's verbeteren.
Een verslag van Arie Wichman:
Zaterdag 4 mei en zondag 5 mei 2024 namen Tim en Jelle van Luijtelaar en Dylan Wichman namens Atletiek Oirschot deel aan de Reuselmeerkampen Jubileumweekend georganiseerd door AVR’69. Het ging om twee achtkampseries, met voor de U16 atleten (Tim en Dylan) op zaterdag respectievelijk de 100 meter, speerwerpen, verspringen en de 300 meter en op zondag 100 meter horden, hoogspringen, discuswerpen en de 1000 meter. Voor Jelle (U14) gold alleen i.p.v. de 100 meter en 100 meter horden een afstand van 80 meter op die onderdelen. Jelle had wel wat pech want hij zat als enige U14 in de 1e serie met alleen maar U16 atleten. Hetgeen betekende dat, gezien met name het snelheidsverschil, Jelle het helemaal alleen moest doen.
De sfeer tussen de atleten was uitstekend. Op het eerste onderdeel - de 100 meter - zetten Tim en Dylan een tijd neer van respectievelijk 14.34 (6e) en 12.71 seconden (1e). Op de 80 meter was de tijd van Jelle 15.34 (6e).
Op het onderdeel speerwerpen was het voor Tim en Dylan spannend. Zij hadden al een tijdje geen voortgang geboekt in de werpafstand, waardoor René van de Ven hen in Best extra techniektraining had gegeven om de impasse te doorbreken. Of René zijn stelling: "met een goede techniek komt de afstand vanzelf" klopte, moest nu in de praktijk blijken. Dylan's frustratie dat hij altijd beter scoort bij inwerpen dan tijdens de wedstrijd, dreigde weer werkelijkheid te worden. Zijn eerste worp bij het inwerpen was meteen al 41,50 meter, wat bij de concurrentie voor de nodige commotie zorgde en waardoor de druk op Dylan erg hoog werd om dit tijdens de wedstrijd te evenaren.
En ook nu lukte het helaas niet tijdens de wedstrijd die afstand te benaderen. Maar met een worp van 37,11 werd zijn PR toch met ruim 6 meter verbeterd en was dat alsnog goed voor de 1e plaats. Ook Tim verbeterde zijn PR met ruim 4 meter door een worp van 24,58, die goed was voor een 4e plaats. René kan trots zijn!
Voor Jelle was dit de eerste keer dat hij moest speerwerpen en met een worp van 12,17 m was dat dus gelijk een PR. Bij het verspringen evenaarde Tim zijn PR met een sprong van 4,23 m, wat goed was voor een 12e plaats. Dylan lukte het niet zijn PR van 5,06 te verbeteren en moest genoegen nemen met een sprong van 4,90 m (5e). Jelle verbeterde wel zijn PR met 8 cm met een sprong van 2,73 m.
Als laatste onderdeel voor de zaterdag stond de 300 meter op het programma. Voor veel atleten was dit een afstand die zij nog nooit hadden gelopen en het is dan altijd even zoeken naar de juiste snelheidsverdeling. Tim liep een tijd van 49.48 sec (14e), Dylan 40.28 (1e) en Jelle liep met een hamstring blessure een tijd van 1:05.29 min.
Op zondag was het eerste onderdeel de 100 m horden voor Tim en Dylan. Met een tijd van 19.25 sec (7e) verbeterde Tim zijn PR met bijna een seconde. Dylan liep deze afstand voor het eerst. De eerste hordes nam hij perfect en hij trok al snel een flink gat. Na 60 meter kwam hij niet meer uit met de passen en liep de concurrentie snel op hem in. Dan maar niet mooi over de hordes, dacht Dylan en gooide alles op zijn snelle sprint tussen de hordes, hetgeen hem tot zijn verbazing met een tijd van 17.07 toch nog de 1e plaats opleverde!
Voor Jelle was de afstand op de horden 80 meter. Ook voor Jelle was dit de eerste keer op dit onderdeel. Hij had nog steeds last van zijn beenblessure, maar wilde toch starten. Hoewel hij tijdens de loop duidelijk last had van zijn blessure liep hij het onderdeel toch uit in een tijd van 23.05 sec.
Op het onderdeel discus lukte het Tim met een worp van 15,43 m (8e) niet zijn PR te verbeteren. Dylan wierp 28.23 m (3e) en verbeterde zijn oude PR met 41 cm. Jelle was blij dat hij even niet zijn benen hoefde te gebruiken en wierp 10,46 m, wat een eerste PR betekende op dit nummer. Bij het hoogspringen sprong Tim 1 centimeter onder zijn PR (1,45 m) en Dylan evenaarde zijn PR met een sprong van 1,60 m. Jelle sprong 1,05 m, wat gezien zijn blessure ook wel het hoogst haalbare was.
Het laatste onderdeel was de 1000 meter. Gezien het grote aantal deelnemers en een atletiekbaan met aan een kant 8 banen en de andere kant 4, was het voor de meer ervaren atleten duidelijk dat dit in de beginfase voor het nodige duw en trekwerk kon gaan zorgen. Om zo snel mogelijk uit de grote groep weg te komen was het dus zaak een extra sprint aan het begin van de race in te zetten. Dylan sprintte direct weg om als eerste de bocht uit te komen, direct gevolg door een atleet van Altis (Amersfoort). Er was gelijk een gat ontstaan van 25 meter met de nummer 3. Met vlak daarachter een groepje waar Tim in liep. De atleet van Altis nestelde zich achter Dylan en liet hem de “kar trekken”. Na 600 meter was de atleet van Altis zo sportief om de koppositie over te nemen zonder verder uit te lopen, wetende dat het dan op een eindsprint zou aankomen.
De laatste 50 meter liepen de mannen gelijk op en begon de sprint naar de finish. Een tweede versnelling van Dylan was teveel voor de Altis atleet, die overigens zijn PR op de 1000 m hier met maar liefst 21 sec verbeterde! Dylan werd 1e met een tijd van 3:14.94.
Tim zat vast in een groepje maar liep toch nog een tijd van 3:43.96 (8e). Maar Jelle was de echte bikkel! Ondanks zijn blessure wilde hij de 1000 uitlopen om zijn PR's zeker te stellen die hij daarvoor had gehaald. Zijn pijn verbijtend kwam hij als laatste, onder luid gejuich van alle toeschouwers, in een tijd van 4:42.00 over de finish. Maar die tijd was voor hem niet meer belangrijk. Hij had zijn PR’s veilig gesteld!
Toen de jury de meerkamppunten van alle onderdelen had opgeteld werd Dylan de 1e plaats toegekend met een punten totaal van 4931. Tim werd 8e met een puntentotaal van 3342. En onze bikkel haalde nog 948 punten, maar kreeg wat ons betreft een 1e plaats voor doorzettingsvermogen!
